Ակտիվ և պասիվ տերմինները կարող են վերաբերել թե՛ առանձին խաղաքարերին, թե՛ ամբողջական դիրքին։ Դիրքը ակտիվ է համարվում, երբ գոյություն ունեն խաղի զարգացման և բարելավման բազմաթիվ հնարավորություններ՝ հակառակորդին սպառնալիքներ կամ դժվարություններ ստեղծելու համար։ Պասիվ դիրքերում բացակայում են կամ շատ քիչ են կառուցողական մարտավարությունները, և խաղացողները ստիպված են պաշտպանության դիմել: Դիրքը կարող է պասիվ դառնալ տարբեր պատճառներով, հիմնականում խաղաքարերի վատ համագործակցության կամ զինվորային թույլ կառուցվածքի պատճառով։
Առաջին օրինակում Տոմաշևսկի-Խայրուլին պարտիայում սպիտակները սևերի ձիու սխալ քայլի շնորհիվ սևերին հասցնում են պասիվ դիրքի, որտեղ,ի վերջո, քայլ առ քայլ մեծացնելով ճնշումը՝ սպիտակները հասնում են հաղթանակի։ Մանրամասները ստորև։
Զոհաբերություններ ընդունելով՝ խաղացողները շատ հաճախ կատարում են նույն սխալը՝ անցնելով պասիվ խաղի, որպեսզի ամեն գնով պահպանեն ստացած նյութական առավելությունը։ Սակայն հիմնականում այսպիսի մարտավարությունը հակառակորդին հնարավորություն է տալիս ակտիվ խաղի միջոցով բարելավել դիրքը և մեծացնել փոխհատուցումը։ Նման դիրքերում ուժեղ կողմի ագրեսիվ խաղը կարող է օգնել կանգնեցնել հակառակորդին։ Հաջորդ օրինակը ցույց է տալիս, թե ինչպես Բերնդտ-Նիլսեն խաղում սպիտակներն ունենալով որակի առավելություն՝ դիմում են պատասխան զոհաբերության՝ կանգնեցնելով հակառակորդի ակտիվությունը և խլելով նախաձեռնությունը։
Այս խաղից պարզ դարձավ, որ ակտիվ խաղը կարևոր է բոլոր դիրքերում, անկախ նրանից՝ ունեք նյութական առավելություն, թե ոչ։ Ակտիվությունը կարող է որոշիչ դեր ունենալ խաղի արդյունքի վրա, իսկ պասիվությունը, իր հերթին, կարող է կործանիչ լինել։