Շատ շախմատ խաղացողներ ուղղակի չեն հասկանում, թե ինչու են իրենք պարտիաները տանուլ տալիս։ Պատասխանը պարզ է․ նրանք շարունակում են միևնույն սխալները կրկնել նորից ու նորից իրենց խաղացած յուրաքանչյուր պարտիայում։ Քանի՞ պարտիա հնարավոր կլիներ հաղթել այս սխալներից խուսափելու պարագայում։ Ուսումնասիրիր ստորև բերված ցանկը և դու կխուսափես այս կոպիտ սխալներից։
Ֆիգուրների զարգացումն արհամարհելն ու Թագուհով հանկարծակի խաղալն այն է, ինչը համարվում է սկզբնախաղային սխալ։ Այս սխալը երբևէ հնարավոր չէ հանդիպել վարպետի մոտ, բայց կարծես թե յուրաքանչյուր խաղացող սկզբնական շրջանում թույլ է տալիս այն։ Ինչու՞ Թագուհուն վաղ խաղի մեջ մտցնելը սխալ է համարվում։ Նախևառաջ այն հակառակորդին հնարավորություն է տալիս խաղի մեջ մտնել զինվորով, ձիով կամ փղով՝ տեմպ շահելով և Թագուհուն ստիպելով հետ նահանջել։ Բացի այդ, քանի որ Թագուհին շատ ուժեղ ֆիգուր է, խաղացողները հաճախ համոզված չեն, թե որտեղ պետք է նա կանգնած լինի, ուստի նրանք հակված են ուշացնել Թագուհով կատարվող ցանկացած քայլ՝ թողնելով այն <<լավ>> ժամանակներում՝ միջնախաղում կատարելու։ Իհարկե կան շատ բացառություններ։ Օրինակ, այն դիրքերում, որտեղ հնարավոր է որակական առավելության հասնել, իհարկե պետք է տեղաշարժել Թագուհուն։ Միշտ հիշիր, որ սկզբնախաղը խաղաքարերը զարգացնելու համար է, այլ ոչ թե հակառակորդի անպաշտպան ֆիգուրները հետապնդելու՝ զոհաբերելով սեփական ֆիգուրների զարգացումը։ Սկզբնախաղում շատ <<ագահ>> լինելու պատճառով կարող ես պարտիան տանուլ տալ։
Կապերն արհամարհելը մեկ այլ շատ տարածված սխալներից է։ Միշտ անհրաժեշտ է ձերբազատվել բոլոր կապերից կամ պաշտպանվել կապերից, եթե նույնիսկ անմիջական վտանգ չկա։ Քանի~ անգամ են սկսնակները ֆիգուրներ կորցնում ընդամենը մի քանի քայլ առաջ կապն արհամարհելու պատճառով։ Միլիոնավոր ձիեր, փղեր և նույնիսկ նավակներ կորել են այս ձևով։
Թույլ զինվորներ ստեղծելը, հավանաբար, սկսնակների երկրորդ սիրելի "հոբբին" է` Թագուհուհով անիմաստ քայլեր անելուց հետո։ Նրանք կամ զինվորին շատ առաջ են տանում դեպի հակառակորդի մարտադաշտ, որ նրան այլևս հնարավոր չի լինում պաշտպանել և կամ հակառակը՝ ստեղծում են թույլ, հետ կանգնած զինվորներ և այդ պատճառով տանջվում վերջնախաղում։ Միշտ երկու անգամ մտածիր զինվորին շարժելուց առաջ, քանի որ զինվորները չեն կարող հետ քայլել։
Նույնիսկ ավելի մահացու սխալ է զինվորներին ընդհանրապես արհամարհելը։ Անհայտ պատճառներով սկսնակները մտածում են․ "քանի որ զինվորը շախմատային բանակում ամենաքիչ արժեքավոր զինվորն է, ապա նրան փրկելը կարևոր չէ"։ Երբեմն հանդիպում են վերջնախաղեր, որտեղ հակառակորդներից մեկն ունի 6, իսկ մյուսը՝ 2 զինվոր։ Պետք չէ անտեսել զինվորներին և պետք է փրկել նրանց, հակառակ դեպքում՝ վերջնախաղդ կավարտես միջնախաղում։
Ֆիգուրների անկանոն, աննպատակ քայլերը նույնպես սկսնակներին բնորոշ սխալներից է։ Հիշիր, որ շախմատում յուրաքանչյուր քայլ պետք է նպատակ ունենա։ Եթե չգիտես՝ ինչի համար ես այդ քայլն անում, ապա մի՜ արա։ Ուղղակի ուրիշ քայլ փնտրի՜ր։
Արքայի ապահովության մասին չմտածելը շատ վտանգավոր է։ Շատ պարտիաներ արագ մատով են ավարտվել՝ Արքայի անպաշտպան լինելու պատճառով։ Շատ խաղացողներ հաճախ մոռանում են, որ հաղթում է նա, ով մատ է հայտարարում, այլ ոչ թե նա, ով Թագուհով երեք քայլ անելուց հետո վերցնում է հակառակորդի զինվորը նախքան իր մատ լինելը։ Հիշիր սա և դու կլինես առաջինը, ով մատ կհայտարարի։
Կենտրոնացած չլինելու պատճառով ավելի շատ պարտիաներ են գնում դեպի պարտություն, քան բոլոր թվարկված սխալների։ Անուշադրության պատճառով սկսնակները շուտով զինվոր են կորցնում, այնուհետև՝ ֆիգուր։ Դրանից հետո նրանք արագ պարտվում են։ Պետք է միշտ ուշադրության կենտրոնում պահես բոլոր ֆիգուրներիդ ու զինվորներիդ։ Որակական կորուստ չունենալու դեպքում դու ի վիճակի կլինես պայքարի մեջ մտնել շատ ավելի ուժեղ խաղացողների հետ։